Ben bir Uygurum. Ve bloguma buradan başlamaya karar verdim. Çünkü ne kadar düşünsem de, kendimi ne kadar özel göstermeye çalışsam da sonunda kendimi yine aynı noktada buluyorum. Tam bir kuş gibi, ister kartal olsun ister bülbül, kimse sonsuza kadar havada kalamayacaktır. kökeninden,kanından,milletinden kopmak aynen ağacın topraktan kopası gibidir. Bu kimlik sen doğduğun anda verilmiş ve ölene kadar, hatta öldükten sonra anılırken bile seninle yaşayacaktır. O yüzden bir kısım insanlar gibi kendi milletini güçsüz görüp kaçmaya veya satmaya çalışmaları, çok komik,acınacak ve anlamsızdır.
Neredeyse bütün sayfayı böyle dolduracaktım. Artık kendi hayatımdan da biraz bahsetmek istiyorum.İstanbul'a geleli yaklaşık 1.5 sene oldu. Manzarasını sevdim, yaşam temposunu sevemedim; İnsanını sevdim,insafsızlığını sevemedim; gecesini sevdim, gündüzünü sevemedim. Havasını seydim, ama güvenemedim; Parasını da sevdim, ama ona da güvenemedim...Kızları ...
Bu şehir mi böyle yoksa ben mi yanlış açıdan bakıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder